Maciej Muzaj, czołowy polski atakujący, został zawodnikiem Sir Sicoma Monini Perugia. W normalnych okolicznościach mówilibyśmy o wielkim hicie transferowym, ale sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Polak ma za sobą parę gorszych miesięcy, jego ostatni pracodawca – Ural Ufa – pożegnał się z nim bez żalu, a we Włoszech ma być tylko rezerwowym.
Inna sprawa, że dołączy do ekipy, w której występuje Wilfredo Leon, a trenerem jest Vital Heynen. Powrót do formy u boku selekcjonera polskiej reprezentacji? To byłby ciekawy scenariusz.
Jeszcze jakiś czas temu nikt nie podejrzewałby, że przygoda Muzaja w Rosji zakończy się tak nagle. Polak w sezonie 2019/2020 zdobywał tamtejszą ligę przebojem – co prawda w barwach Gazprom-Jugra Surgut nie odnosił sukcesów zespołowych, ale mógł się pochwalić tytułem najlepszego punktującego całych rozgrywek.
Tak dobra gra zaowocowała transferem do nowego zespołu – Ural Ufa – którego władze liczyły, że polski atakujący pomoże im w graniu o wyższe cele. Tak się niestety nie stało. Muzaj nie grał tragicznie, ale zdecydowanie poniżej oczekiwań. Szczególnie że te były naprawdę zawieszone wysoko – liczono, że Polak błyskawicznie potwierdzi status wielkiej gwiazdy.
Pozycja wrocławianina osłabiła się do tego stopnia, że wypadł z podstawowej szóstki zespołu. Ostatnie spotkanie w barwach Ufy spędził na ławce rezerwowych, a jego miejsce zajął Jewgienij Rybakow. Generalnie na początku lutego stało się jasne – ta współpraca zmierza ku końcowi. Można było się tylko zastanawiać, kiedy obie strony rozwiążą kontrakt i do jakiej ekipy trafi siatkarz.
O, my się znamy
Teraz wszystko się wyjaśniło. I można powiedzieć, że Polak spadł na cztery łapy, bo przeciętny klub z Rosji zamienił na jedną z najpotężniejszych drużyn na świecie. W Perugii roi się od gwiazd, a najjaśniej z nich świeci oczywiście Leon. Kolejny polski wątek stanowi trener zespołu, Vital Heynen. Muzaj z miejsca trafił zatem na znajome twarze. Ale no właśnie – jak to się stało, że Perugia w ogóle się nim zainteresowała?
SPONSOREM POLSKIEJ SIATKÓWKI JEST PKN ORLEN
Przede wszystkim – cały czas mówimy o zawodniku o świetnej reputacji. Jeden gorszy okres w końcu niczego nie przekreśla. Polak grać w siatkówkę potrafi i Włosi zdają sobie z tego sprawę. Liczą, że ich nowy nabytek wzmocni pozycję atakującego, która w tym sezonie – nieoczekiwanie – w ekipie Heynena kuleje.
Sporym rozczarowaniem okazał się Sharone Vernon-Evans, Kanadyjczyk znany m.in. z polskich parkietów, bo kiedyś reprezentował barwy ówczesnego Onico Warszawa. To zawodnik o niesamowitych warunkach fizycznych i zasięgu, ale, cóż, nie idzie za nimi dobra gra. W związku z tym klub rozwiązał z nim umowę.
Podstawowym atakującym Perugii był jednak nie on, a Aleksandar Atanasijević. Serba żadnemu kibicowi siatkówki przedstawiać nie trzeba. Problem w tym, że w ostatnim czasie zmagał się rehabilitacją po operacji Achillesa, a na dodatek dopadł go koronawirus. To wszystko utrudniło mu, i cały czas utrudnia, zbudowanie naprawdę wysokiej formy.
Żaden spacerek
Tak więc – Muzaj będzie tylko rezerwowym? Owszem, choć wcale nie drugą opcją, a trzecią. Prezes klubu zdążył już bowiem podkreślić, że pierwszeństwo, po Atanasijeviciu na pozycji atakującego będzie miał Thijs Ter Horst, nominalny przyjmujący.
Nie nastawiajmy się zatem, że Muzaj z miejsca podbije Perugię. Ale fakt faktem – postać Heynena może mu jak najbardziej pomóc. Liczymy zatem, że Polak nie tylko się szybko zaaklimatyzuje, ale po pewnym czasie wywalczy regularne szanse do gry. Bo pamiętajmy – do igrzysk w Tokio zostało już mniej niż pół roku. A rywalizacja o miejsce w polskiej kadrze trwa cały czas.
Jeśli zatem były gracz Ural Ufy chce wraz z Bartoszem Kurkiem tworzyć dwójkę atakujących podczas tej imprezy, musi w ciągu najbliższych miesięcy naprawdę dać z siebie wszystko.
Fot. Newspix.pl
